INDOPEDIA
|
De Indische Encyclopedie
|
19697760 Bezoekers
23 Bezoekers online
Wanneer men problemen heeft met de lever is het belangrijk niet overmatig te eten. Het vergt teveel nodeloze arbeid van de ingewanden en wordt toch niet door het lichaam opgenomen.
Er moet voor geregelde ontlasting worden gezorgd en de ontlasting mag nooit hard zijn. Is dit toch het geval neem dan een handvol pare alas bladeren, stamp het fijn met een paitglaasje ( ca. 40 gr) water en wat zou en neem het vocht gezeefd in. Elke dag dezelfde hoeveelheid, ook al gebruikt men de temu lawak drank eerder vermeld in Leverziekte I
Er zijn nog andere middelen om de stoelgang beter te maken. Wanneer de ontlasting hard en onregelmatig is en/of een zeer donkere groene kleur is, dan moet de patiënt bijzonder op zijn hoede zijn en een week of twee Karlsbad zout innemen, een theelepel per dag.
Een goed laxeermiddel is lempuyang. Deze wordt niet gekookt, maar uitgeperst en ingenomen met hoogstens drie cabe's, dat zijn de rijpe zaadjes van de cabe alas, niet te verwarren met de lombok en cabe rawit, die voor mensen die het aan de lever hebben, verboden kost zijn.
Deze klimplant behoort tot de komkommerachtigen. De vruchten zijn fraai oranjekleurig en wrattig.
Van de gekweekte soorten komen verschillende vormen voor. De beste is die met de grootste vruchten, die voor dat ze geheel rijp zijn, er witachtig uit zien en op Java pare gadjih heten.
De middelsoort, waarvan de vruchten eerst groen zijn, heet pare iijo of pare belungan en die met de kleinste vruchten heet pare ajam.
Om beschadiging door insecten, vogels en luwak tegen te gaan, worden de jonge vruchten, voor ze geheel rijp zijn, vaak in doeken gewikkeld, waardoor ze nimmer de fraaie oranje kleur krijgen.
Mogelijk betaalt men voor de rijpe bleke vruchten op de pasars ook hogere prijzen.
De wilde soort wordt pare alas genoemd.
Zoals vaak vookomt, neemt men voor medicijn bij voorkeur de bladeren en de vruchten van de wild groeiende soort.
Beide zijn bitter van smaak.
De bladeren worden tundung genoemd.
Te gebruiken bij:
Dit kruid komt veel in de bossen voor en wel in de warmte.
Ook groeit het op tegal gronden (onbevloeibaar) bouwland)
De wortelstok is een zeer bekend medicijn.
Vers doorgesneden is deze in het hart geel.
Oudere wortels krijgen een vuile oranje kleur en bevatten vrij veel olie.
De empu wordt als medicijn gebruikt en de bijwortels leveren een gemakkelijk verteerbaar kindervoedsel.
In losse rode grond kunnen de wortels zeer groot worden.
Wanneer geen verse wortels ter beschikking zijn, kan men zich behelpen met gedroogde.
Deze zijn echter niet zo werkzaam.
De verse knollen worden geraspt, het raspsel uitgeperst en het vocht door een doekje gefiltreerd.
Dit moet een nacht blijven staan om te bezinken.
Het bezinksel bevat rauw zetmeel, dat de maag bezwaart en niet moet worden ingenomen, omdat het ook slecht voor de nieren is.
Zij, die bij het gebruik van temu lawak baat vinden, zijn vaak geneigd tot overmatig gebruik.
Dit is echter niet goed en brengt de maag onnodig van streek.
Als men een verse knol neemt ter grote van een eendenei, is dat voor een dagelijkse dosis genoeg.
Men krijgt daarvan een hoeveelheid vocht, om een portglas mede te vullen en dat is ruim voldoende.
De gedroogde knol moet enigszins anders worden behandeld.
Deze snijdt men in dunne schijfjes en trekt daar thee van.
Te gebruiken bij:
Van de verschillende lempuyang soorten heeft dit kruid de minst forse wortelstokken, die echter het meest op jaha lijken.
Het sap dat er uit geperst wordt, is eetlust opwekkend, maar zeer bitter.
Te gebruiken bij:
Waarschuwing: neem altijd eerst contact op met uw huisarts voordat u
gebruik maakt van de informatie, middelen en of (be)handelingen op deze website.
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage