Inlandse Beweging.

De benaming Inlandse Beweging of Inheemse Volksbeweging is de gebruikelijke samenvatting van de moderne uitingen en verschijnselen van de ontwikkeling, op sociaal-politiek, godsdienstig, nationalistisch en economisch gebied, van het geestesleven onder een deel van de Inlandse bevolking.
Verschillende factoren hebben die evolutie bevorderd en haar tevens toegankelijk gemaakt voor de drang naar emancipatie, welke allerwegen het persoonlijk en maatschappelijk leven pleegt te bezielen.
Deze natuurlijke emancipatiedrang is na de wereldoorlog aangewakkerd en soms opgezweept tot een geestdrift, welke met het z.g. „zelfbeschikkingsrecht der nationaliteiten” als politiek beginsel de Aziatische volkeren in groter mate dan tevoren nationale bewustheid gaf.
Tot de ontwikkeling van de nationale vrijheidsgedachte in de koloniale landen van het Verre Oosten hadden enige politieke gebeurtenissen in het begin van deze eeuw veel bijgedragen.
Hiertoe worden veelal gerekend o.m. de overwinning van Japan op Rusland (1905), evenals de revolutionaire bewegingen in Turkije (1908) en in het Chinese Rijk (1911).
Van toenemende betekenis voor de latere sociaal-politieke ontwikkeling in Nederlands-Indië was, vooral na de instelling van plaatselijke wetgevende raden(1905) en van de Volksraad (1918), de wettelijke toekenning van het recht van vereniging en vergadering van staatkundige aard (1919).
Nu de belangstelling voor de openbare zaken van land en volk allengs was ontwaakt, werd door deze maatregelen gelegenheid geboden om die publieke belangstelling in wijde kringen te verbreiden, alsook om te komen tot groter medezeggenschap in het bestuur van eigen land.
Een openbare mening begon zich te vormen; zij kwam tot uiting in publieke bijeenkomsten en in vergaderingen en persorganen van verenigingen, alsook in het zich uitbreidend Inlands dagbladwezen.
De ontwikkelingsgeschiedenis van de Inlandse Beweging is tevens die van het moderne verenigingswezen en verenigingsleven in verschillende, aanvankelijk zeer beperkte, maatschappelijke kringen, welke zich vormden in de naar ras, godsdienst en verstandelijke ontwikkeling gescheiden groeperingen.
Hoewel in de laatste jaren een streven valt waar te nemen naar vorming van een „Indonesische eenheid”, kunnen de moderne Inlandse organisaties van de natuurlijke gemeenschapszin en saamhorigheidswens onderscheiden worden in die, welke op culturele, op godsdienstige en op politieke grondslag zijn gevestigd.
Haar oorsprong vindend in het alom veld winnend nationalisme, hebben de organisaties enigermate de invloed ondergaan van internationale overtuigingen en stromingen.
Hieronder kunnen gerekend worden het Islamisme en het Christendom, alsook het Socialisme en het Communisme.
Tot de belangrijkste inheemse verenigingen behoren Boedi Oetomo, Pasoendan, Sarekat Islam, Moehammadyah en Partai Indonesia. (Zie op die woorden).
Tezamen met de organisaties onder Madoerezen, Ambonezen, Minahassers en Timorezen tellen de Inlandse verenigingen globaal en hoogstens een 200.000-tal leden, buiten de aanhang van belangstellenden.
De moderne evolutie heeft zich ook uitgestrekt tot de vakbeweging in verschillende openbare diensten en particuliere bedrijven, ook onder de arbeiders van inheemse landaard.
Zij heeft ook al een georganiseerde Inlandse vrouwenbeweging, jeugdbeweging en padvinderij (zie op die woorden) in het leven geroepen.

Creatie datum: 17/12/2018 09:55
Categorie: - I
Pagina gelezen 683 keren

Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië

Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië

La vie est un pélerinage