|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19928171 Bezoekers
47 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
Tjihapit - Bandung - 6
Te straffen degenen, die zouden willen opstaan en beledigingen begaan, of geheime plannen zouden willen uitvoeren tegen mij persoonlijk. Tegenwoordige toestand realiseren met vermijding van vrijheidsplannen, alle orders nakomen. Dagelijks le-ven door te brengen met inachtneming van gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk. En zodoende gewend geraakt aan deze zaken, hoop ik, dat u een gelukkige tijd zult doormaken in de toekomst.
Getekend: Nakita Nasayaki.
2-4-1944.
Vandaag is het Palmzondag en de volgende week Pasen. Veel herinneringen aan vo rige jaren komen terug. Wat hebben we het goed gehad en wat moeten we daar dankbaar voor zijn.
De laatste briefkaart aan pappie hebben we teruggekregen, iedereen trouwens. Jammer, er stonden juist zulke leuke dingen over Wouter in. Gisteren ontdekten we Wouters eerste tandje, links onder. Mam heeft het 't eerst gezien en vanavond hoorden we het allemaal tegen zijn bekertje tikken, toen hij dronk. Zo’n leuk geluidje!
Mam vertelde vanmiddag, dat precies 25 jaar geleden pappie haar op Palmzondag met een sjees kwam afhalen voor een toertje. Mam was toen 16 jaar en pappie 20. Ze vond het heer-lijk door zo’n grote student afgehaald te worden en zo fijn te rijden.
Dat zou ik ook erg fijn vinden, maar nu zitten we in een kamp en gebeuren er zulke dingen niet.
Van de gaarkeuken krijgen we geen brood meer, maar 's middags een beetje rijst, tapioca meel en gaplek1 (smerige stukken gedroogde ketella2). Eén of twee keer in de week een beetje suiker, zout en olie.
Ook van de toko wordt het al minder en minder.
Heleen en Friso hebben nu een zoutloos dieet, want er is iets niet in orde in hun bloed. Ze krijgen veel groente en bijgerecht, maar het is allemaal zo gaarkeukenkaart smakeloos zonder zout.
De brief hierboven kwam van de Japanse commandant van het legerbestuur en was aangeplakt bij het dameskantoor.
9-4-1944.
Pasen! Wat betekent het voor ons? Is het wel: “De Heer is waarlijk opgestaan” of denken we daar niet meer aan? Zijn we, of liever, ben ik al te diep gezonken in de zielige kleinigheden van deze tijd? Is er wel plaats en tijd in mijn hart?
Ja, Heer, ik geloof in U en ik geloof, dat U waarlijk opgestaan bent. Help me U voor ogen te houden bij alles wat ik doe.
Vandaag werd de kerk voor het eerst weer geopend. Iedereen was er zo blij om! Eerst was er een jeugddienst, zo verschrikkelijk vol, dat alle kinderen onder de 13 jaar naar huis gestuurd moesten worden. Maar het was toch een fijne morgen.
's Middags een dienst voor ouderen. Mam is daar geweest.
-----------------------------------------------------------------------------------
- stuk van een ketella
- ketella (eigenlijk ketèla of singkong) cassave
-----------------------------------------------------------------------------------
25-4-1944.
Mevrouw Mostert begon vandaag weer met nieuwe aannemingscatechisaties. Ik heb me er ook voor opgegeven. Vanmiddag was de eerste samenkomst in de kerk. We waren ongeveer met zijn twintigen. Tineke Kuylaarts was er ook en dat vond ik heel leuk, want ik ken haar nog van de zevende klas. Ze zit ook in de jeugdraad.
14-5-1944.
Vandaag wordt ons Woutertje één jaar! Het is een heerlijke dag en er kwamen veel mensen op bezoek. Haast iedereen zegt: “Het volgend jaar met zijn vader erbij!”
We hopen het van harte. Hij is zo verwend met cadeautjes. Het begon vanmorgen vroeg al met een suikerklont, twee paar gebreide sokjes en een vaasje met bloemen van mevrouw de Weeger. Vooral de klont vond hij prachtig.
Gisteren hebben we een taart voor hem gebakken. Mevrouw Vink, die sinds 1 Mei bij ons inwoont, had nog wat echt meel en wij nog wat echte jam. Er stond één kaars in het midden, echt feestelijk! Wouter zelf merkte wel, dat er iets aan de hand was, maar begreep het toch niet goed. Maar de cadeautjes en de “Boe, boe’s” (bloemen) vond hij prachtig. We hebben pappie’s foto tussen de bloemen gezet.
Om half 10 ongeveer kwamen oom Ies, tante Emy, Rob en Quirientje om samen met ons te ontbijten. We aten heerlijke citroenrijst. Voor de visite hadden we chocolade-pudding gemaakt, wat erg in de smaak viel. Tot onze grote verrassing kwam oom Walter Dake ook nog even. Dat mocht eigenlijk niet, maar hij ging dan zogenaamd even naar een patient. Natuur-lijk kreeg hij ook een stuk van de lekkere taart.
Nu even tussendoor iets over de doktoren:
Ongeveer 4 weken geleden zijn er 10 doktoren uit het 15e Bat gehaald en in dit kamp gezet: Dr. Dake, dr. Fraenkel, dr. Fischer, dr. Lagros, dr. Damen, dr. de Keizer, dr. Padtberg, dr. Teunissen, dr. de Priester en dr. Deenstra.
Het gerucht ging toen, dat hun vrouwen ook hier zouden komen, maar daar is nog niets van gekomen. Drie weken geleden zag ik oom Walter voor het eerst, toen ik op de korfbalclub was, waar Hanneke Schuurmans me voor had uitgenodigd. We spelen in een tuin van een klooster, waar de doktoren zijn ondergebracht, vlak bij het ziekenhuis. Oom Walter leek me langer en veel magerder geworden. Hij vertelde over tante Hettie, over Het, Jaap en Maarten, die nu waarschijnlijk in een kamp in Semarang zitten. Mam vond bij onze foto’s nog twee leuke voor hem, één waar hij met tante Hettie op staat en de ander met hun hele familie. Hij was er erg blij mee, want hij had er zelf geen. Ik heb nog een potje citroensmeersel voor hem kunnen maken.
Nu weer terug naar Wouters verjaardag. Ik gaf hem mijn witte beer, die ik op mijn eerste verjaardag van opa kreeg. Van Roelie kreeg hij geborduurde bretels en flanellen schoentjes, van Heleen een wollen bal, van Paul en Friso een ketting van grote kralen (gisteravond nog geregen). Verder een bende slabbetjes, speelgoed beesten, vruchten, bloemen, een paarden-toom van mevrouw van der Does en een leuk, eigengemaakt houten eendje op wieltjes van oom Ies. Werkelijk heel leuk!
Op 1 Mei is mevrouw Vink bij ons komen inwonen. Ze slaapt nu samen met mij in de achterkamer. Eigenlijk moest ze samen met mevrouw de Weeger in het voorkamertje, maar daar was die helemaal niet op gesteld. Nu hebben we het zo geregeld, dat Roelie daar 's nachts slaapt en mevrouw de Weeger die kamer overdag vrij heeft.
Een paar dagen was het volle maan en Wouter zag hem voor het eerst. We zeiden hem voor hoe hij heette en nu zegt hij ook: “Maam” en wijst er dan met zijn handje naar. Ook alle lichtplekken heten nu Maam. Dat zegt hij zo leuk! Als je 's ochtends bij zijn wieg komt, is het eerste wat je hoort: “Papa”. Wat mist je vader veel, kaboutertje!
21-5-1944.
Op deze Zondag zijn we druk bezig voor mam’s verjaardag. Ik ben zes klerenhangers van bamboe aan het maken en geef ze een blauw randje. Roelie had haar cadeautje al een poosje klaar. Ze had de oude vliegenkap opnieuw bekleed en met een leuk geel roesje versierd. Heleen snijdt een suikerlepel uit bamboe en maakt er een oranje L op. Friso heeft op een paar oude klompen nieuwe bandjes gespijkerd en die ook een blauw randje gegeven. Paul weet niets en zal daarom een L-broche geven, dat Heleen gemaakt heeft. Wouter geeft iets van zich zelf, namelijk een stuk van zijn onderlegger. Mevrouw Vink heeft er een oranje randje langs gehaakt en nu kan het prachtig als pannelap gebruikt worden. Ze heeft zelf ook iets leuks bedacht. Onze Hongaarse poppentheemuts, die er verschrikkelijk groezelig uitzag, heeft ze opnieuw aangekleed en ook een nieuw gezicht gegeven. Het ding is er zo van opgeknapt en ziet er nu weer heel leuk uit.
Verder besloten we een oebi taart (1) te bakken en er kandijklontjes op te strooien. We hebben een beetje meel, geen eieren, geen melk, een klein beetje suiker en veel oebi’s. Maar we ma-ken hem Dinsdag pas.
Nu nog even terug in de tijd. Vanaf begin Maart hebben we vrij water en licht. Daarom moet nu om 10 uur het licht uit en verder moesten alle electrische apparaten ingeleverd worden, zoals kookplaten, strijkijzers, broodroosters, föhns, enzovoort. Er kwamen er heel veel binnen. Een poosje later moesten we opgeven, hoe sterk onze lampen waren (per kamer mocht er één lamp zijn). Toen er aan het eind van de maand uitgerekend werd, hoeveel electriciteit er verbruikt was, lag dat veel te hoog en bij het dameskantoor kwam te staan, dat er alsnog apparaten ingeleverd konden worden. Ik geloof niet, dat er veel binnen gekomen is. Ook alle gramofoonplaten moesten ingeleverd worden, want ze wilden op het mannenkantoor wat mooie platen uitzoeken en dan zou de rest teruggestuurd worden. Dat is nog niet gebeurd. Ook oud ijzer moesten we inleveren en voor het huis van het dameskantoor brengen. Er verschenen ook heel veel fietsonderdelen (?!) en een bende rommel. Een heerlijke plaats voor jongens om in te grasduinen, wat ze dan ook ijverig deden.
Een poos geleden zijn eerst mam en toen ik op een avond uitgenodigd, waarop mevrouw Homann gedichten voordroeg. Ik heb er zo van genoten en ben van plan later ook veel ge-dichten te lezen. Dit waren o.a. : De Merel, Het Draaiorgel, Ik ben geboren in zonnegloren (uit: “De Mei” van Gorter), Kindersproke, Een werkeloze, De soldaat, Het schrijvertje.
Op de C.J.C. heeft iemand eens verteld over haar reis naar Italië. Ze was er een jaar geweest en had daar veel meegemaakt. Dat lijkt me toch zo leuk om zo te reizen en van alles te leren kennen. We hebben ook wel eens een muziekmiddag, meestal muziek van gramofoonplaten. Laatst speelde er een mevrouw op de piano en werd begeleid door een jongen op de viool.
Misschien wel mooi, maar ik houd niet erg van vioolmuziek.
Ongeveer twee weken geleden kreeg mevrouw Tonsbeek twee briefkaarten van haar man, die als militair gevangene op Sumatra zat. Ook heel veel andere vrouwen kregen briefkaar-ten, allemaal uit de militaire kampen. Toevallig ontdekten we, dat mevrouw Tonsbeek een kennis was van de familie Smalbraak en dat ze ook in Poerwakarta en in Wanajasa gelogeerd had. Heel grappig!
Op 24 April moest het ziekenhuis weer verhuizen en nu naar het klooster. Ook een deel van de Bengawanlaan, de Orchideelaan en het Tjibeuning-plantsoen moesten ontruimd worden. Daar moesten de zusters en de rustpatienten dan in. Alles moest natuurlijk weer in één dag klaar zijn.
-----------------------------------------------------------------------------------
- Verzamelnaam voor eetbare, zoete knollen.
-----------------------------------------------------------------------------------
Categorie: - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 6839 keren
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
