|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19432246 Bezoekers
42 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
Hoe het begon - deel 7
veel verhuiswagens en grobaks1 heen en weer rijden. Verder ook toekang-botols2 om allerlei op te kopen. Het was me een drukte.
Wij zijn ook al een beetje aan het uitzoeken, wat we het liefst willen meenemen, bij-voorbeeld van boeken, maar ook van andere dingen.
Nu wat over de tuin en de beesten: “Kaaltje” had nu weer vier kuikentjes gekregen, maar he-laas zijn er al twee van dood. Door de moeder vertrapt misschien. De overige spruiten maken het best en krijgen al wat veertjes. Het nest van “Kuifje” is niet uitgekomen helaas, maar ze heeft nu al weer zes eieren gelegd. Mooie grote eieren!
Nu iets treurigs. Onze kleine papegaai “Sterretje” is dood. Toch zijn we er blij om, want hij was al lang ziek. Nu hebben we “Akka” nog en die is heel lief. We hebben een mooi grafje gemaakt met bloemen er op. De poesen maken het best, vooral “Bontje” is lief. De tuin is rommelig, de sla, kool, djagoeng en de katjang-pandjang zijn er uit.
Als hulp kregen we Sadeli en daarna Oedi, maar die was zo onbeschaamd, keek altijd naar je en lachte om de gekste dingen. Nu hebben we Wagimin, wel een net ventje. Hij wilde zich “Mini” laten noemen, maar daar protesteerden we tegen, want zo heet mevrouw Maier ook. Ik ben ook nog jarig geweest en ik heb een heleboel gekregen: Sloffen, een jurk, een rokje, haarlintjes, een stuk chocola, stukje zeep, een pakje boter, een klein fotoalbumpje, een Pinocchio boek en nog wat dingetjes. Janneke wilde op haar verjaardag niets hebben, maar ze kreeg wel 20 pakjes. Friso is over vier dagen jarig.
Voor Richt zijn we een wandkleed aan het maken. Het wordt vast heel leuk!
Ik zit nu ook in de Jeugdraad van de Oosterkerk en voel me heel gewichtig. We hebben een vergadering gehad, maar er waren maar weinig leden aanwezig, waarschijnlijk omdat het zo hard regende. Ik heb ook al een keer gecollecteerd en dat ging best.
Belangrijk nieuws is dat alle Europese doktoren van Immanuël zijn ontslagen. Pappie heeft nu een particuliere praktijk. Het kantoor is nu als dokterskamer ingericht.
Hij heeft tamelijk veel patienten. Wij hebben gisteren weer een typhus- en choleraprik gehad. Ik ben er gelukkig niet akelig van geweest. Er is ook weer een soort epidemie van vijf-daagse koorts geweest. Bij de vorige was ik steeds ziek, maar nu is het aan mij voorbijge-gaan. Nu is Heleentje weer ziek.
Alle dominees zijn opgepakt, behalve ds. de Bruin en oom Ot gelukkig.
Bij Richt kun je al duidelijk zien dat ze zwanger is, bij mevrouw Klencke en de vrouw aan de overkant ook, bij mam nog maar een beetje. Ze zei, dat pappie had gezegd, dat het kindje al in April zou kunnen komen.
---------------------------------------------------------------------------
- Ossenwagen, grote wagen.
- Voddenmannen; toekang = man (voor alles en nog wat) en botol = fles (bottle).
---------------------------------------------------------------------------
Sinterklaas 1942, bij een hamer voor pappie
9-12-1942.
Gisteren was het 8 December, precies een jaar geleden, dat de oorlog hier begon. De Japanners vierden een groot feest met veel toespraken. Vanaf 5 December zijn we in een luchtalarmtoestand, die de Jappen zelf ook ernstig vinden. De Jap, die wel eens bij mevrouw Marzynski komt, zei ook: “Ini boekan main” (Dit is geen spelletje meer)1
Eerst hadden we constant luchtalarm tot 10 December, maar nu is het weer verlengd.
Aman, een chauffeur, die we van vroeger nog kennen, ze i ook, dat in de kampong de mensen allemaal wisten, dat het nu ernst was. De eerste twee dagen is de sirene vrij vaak gegaan, maar sinds eergisteren niet meer. Er kwamen ook haast geen vliegtuigen meer.
Richt en tante Riek hadden ook prachtig nieuws: Amerika zei: ”Japan heeft op 8 December ons een verrassing gebracht, nu zullen wij hun dit jaar een verrassing brengen.” De Koningin had ook gesproken. Ze wisten alles van de kampen hier en de tijd van vergelding was nabij. Eén of andere hoge piet van de Jappen had ook in een toespraak gezegd, dat ze niet wisten, dat Amerika en Australië zo sterk waren en dat deze feestdagen eigenlijk niet feestelijk, maar ernstig waren. In Europa gaat alles best. In Afrika ook. Verder wordt er beweerd, dat alle mannen uit Tjilatjap weg moeten. De vrouwenkampen hier schieten ook al op. Pappie heeft ook al een oproep gehad, maar kwam terug met een briefje van vrijlating. Daarom hoeven wij gelukkig nog niet in het kamp. Brantasstraat 2, kamer 2 was ons al toegewezen. Me-vrouw Maier en mevrouw Stevels kregen ieder met de kinderen maar een heel piepkleine kamer, maar na veel geprotesteer hebben ze nu samen een klein huisje in de Nangkalaan. Meubels hebben ze er ook al, o.a. van juffrouw Gruis. Met les houdt zij nu ongeveer een maand op. Daarna hoopt ze weer verder te gaan. Zij moet nu ook het kamp in. Meneer Zijl-stra is opgepikt en mijn leraar Duits ook. Sommige lessen hebben we nu weer van andere mensen. We maken het gelukkig allen goed.
---------------------------------------------------------------------------
- Ini = dit, boekan = niet, geen (bij zelfstandige naamwoorden), main = spel.
---------------------------------------------------------------------------
Van Ruth ontdekten we, dat ze kaas snoepte uit de ijskast en we noemen haar de “kaasmuis”. De kuikentjes van Kaaltje, Kiki en Kuku, worden al groot en over een week komen Kuifjes eieren uit. (8 stuks).
Over een week verwacht Richt haar kindje. Mevrouw Klencke heeft een week geleden een schattig zoontje gekregen: Peter Jan. Ik mocht het de eerste dag al zien. Een lief, klein we-zentje!
We hebben geen Sinterklaas gevierd, maar hielden wel een spelletjesavond met wat lekkers, o.a. wat eigengemaakte taai-taai.
Van Pimmie Stevels hoorde we nog een leuke uitspraak. Bij het wakker worden riep hij: “Mammie, ik heb niet piest in mijn gebed.”
21-12-1942.
Mevrouw Maier en mevrouw Stevels zijn het kamp in gegaan met hun rumoerig kroost. Wat is het hier nu rustig. Er gingen ook geruchten, dat de vrouwen van Soekaboemi en Buiten-zorg hier zouden komen, maar dat geloofde we eerst niet zo erg. We hebben toen aan tante Nel Alers gedacht, maar helemaal niet aan tante Emy, die toen in Toegoe zat. Drie dagen ge-leden kregen we opeens een telefoontje, dat ze op het station hier zat en op weg moest naar Karèes, maar dat ze liever bij ons zou willen komen. Dat kon heel goed, want de Maiers en de Steveltjes waren net weg.
's Middags na het eten zijn pappie, Roelie, Heleen en ik naar Karèes gegaan. Er waren daar heel veel vrouwen en kinderen, groten en kleintjes. Dat Karèes lag in de Boerangranglaan, een zijstraat van de Papandajanlaan. Roelie had weer een platte band. Haar fiets hebben we bij mevrouw van der Does (je weet wel van de schilder!) neergezet en toen een andere geleend. Toen op zoek. Eerst vonden we niets en toen zijn we ieder apart de straten gaan doorzoeken. Ik reed mijn straat uit en wonder boven wonder kwam ik hen daar juist tegen in een sado. In een tweede zat al hun bagage. Ik ben eerst meegereden naar de kamer, die hun was toegewezen op Galoen-goenglaan 5 en toen weer gauw terug om de anderen te waarschuwen. Wat waren we blij! Ze hadden een snertkamer gekregen zonder raam en oom Ies kreeg een piepklein schuilkamertje. Daarna gingen ze met ons mee naar huis. Wat was Bab groot geworden! We noemen hem nu Chris. De volgende middag verscheen ook tante Nel opeens, die ook naar Bandoeng was gestuurd. Ze had Louk in een kamp moeten achterlaten, wat ze natuurlijk vreselijk vond.
De volgende dag, dat was gisteren (Zondag), precies op Wieneke’s verjaardag kreeg tante Emy een allerliefst kindje, een meisje. Ze heet Quirientje naar een zus van haar moeder. Een grappige naam! Op dezelfde dag kwamen er twee kuikentjes uit. We waren in de wolken en aten beschuit met muisjes. En vandaag taartjes, want die waren gisteren niet te krijgen. Wat is zo’n klein kindje toch iets liefs en moois! Ik heb het al mogen zien en gistermiddag mocht de wieg bij ons staan, omdat ze zo huilde en tante Emy moest rusten. Ze is heel zoet geweest. Ze woog 6 pond en 3 ons, een half ons meer dan Peter Jan van hiernaast. Richt wil ook het liefst een meisje hebben. Het wandkleed schiet al aardig op. Aan tante Emy heb ik mijn krui-kenzakje gegeven, waar ze erg blij mee was.
Pappie heeft een poosje geleden een prachtig schilderij van Wanajasa van meneer van der Does gekocht. We hebben het samen stilletjes naar binnen gesmokkeld. Mam was zo verrast toen ze het zag!
31-12-1942.
Vandaag is het de 31ste, Donderdag, de laatste dag van het jaar. Vandaag oudejaarsdag en morgen het nieuwe jaar. Vanavond kunnen we toch nog oliebollen eten. Van een Chinees, een patient van pappie, kregen we zelfs nog twee flessen Anker bier. Zouden ze in Holland ook nog zo rijkelijk voorzien zijn? En in Holland denken ze misschien het omgekeerde. Straks eten we worteltjes en gebakken vis. En vanmiddag van tante Emy taartjes! Mmmmm! Gisteren hebben we nog een poos in angst gezeten, want toen moest pappie opkomen in een leeg gebouw (het gebouw van de Topografische Dienst). Ik ben met hem meegegaan en ben daar heel lang gebleven. Wat waren er veel mannen! In lange tijd had ik niet zoveel mannen bij elkaar gezien. Meneer Wisman, die wat vroeger gegaan was, had zijn barang opzij gezet. Maar pappie zette die slim zoveel mogelijk vooraan en kwam zodoende veel eerder aan de beurt. Toen hij binnen was, heb ik wel even in de piepzak gezeten, maar weldra verscheen zijn barang uit een raam en even later kwam hij zelf. Pappie kon zelfs meerijden met een au-to van een kennis. Toen ben ik gauw naar huis gefietst. Het was een blijde thuiskomst! Meneer Wisman is niet thuis gekomen.
Richt’s kindje is er nog steeds niet. Eergistermiddag zijn Wieneke, Roelie en ik bij haar ge-weest en hebben een potje citroensmeersel gebracht. Ze was al langer dan een week in Bor-romeus en het kindje wilde maar niet komen. Op de twee Kerstdagen hebben we onze haan en de dikke kip van Dhoematiar opgegeten.
Nu is het kwart over 12: 1 Januari 1943. Ik ga gauw slapen. Friso en Paul hebben het niet vol kunnen houden. Ze lagen op de bank te slapen. Gelukkig Nieuwjaar!
Categorie: Verhalen - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 6081 keren
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
