Zoek
 
Sluiten
INDISCHE ENCYCLOPEDIE
Indopedia
INDOPEDIA
De Indische Encyclopedie
 

Index encyclopedie

Tel. / adres boeken

Recepten, Gerechten

Djamu (Jamu) - medicinale kruiden , planten en vruchten. Ziekten & Kwalen

Indische Boekrecensies

Verhalen

Bladmuziek Krontjong

Bezoekers vanaf jun. '09

 20065286 Bezoekers

 51 Bezoekers online

rss Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. :
https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml

Hoe het begon - deel 4

14-5-1942.

Vandaag is het Hemelvaartsdag. We zijn vanmorgen naar de kerk geweest. Oom Ot preekte goed, maar zijn vorige preek vond ik nog mooier. Het is vandaag ook de dag, dat hij 25 jaar geleden zendeling werd. Ter ere van hem hebben we na de slotzegen een lied gezongen. Lied 103:4, maar in plaats van ons en onze zongen we hem en zijne.

Ach, blijf hem met Uw zegen nabij, genadig Heer!
En zend op zijne wegen Uw kracht en goedheid neer.

Oom Ot was ontroerd, geloof ik, maar hij liet het niet merken.

Ik heb een hopeloze infectie aan mijn vinger, die soms flink pijn doet, vooral va nmorgen, toen ik hem in warm sodawater moest houden.

pag-26

30-5-1942.

Vorige Zondag en Maandag was het Pinksteren en toen zijn we naar de Oosterkerk gegaan, waar zendelingleraar Woortman preekte. Pappie ging ook mee. We kwamen helemaal ach-teraan te zitten, maar we konden alles goed volgen.

Dinsdag kwam mam met een voorstel, dat zij en pappie hadden bedacht. Hun plan was om naar het ziekenhuis te verhuizen! Roelie meteen aan het huilen en ik daarna ook.We hadden duizend en één bezwaren. Ik ben de voors en tegens gaan opschr ijven. De meeste tegens vind ik nu belachelijk. Ik ben nu wat bekoeld, trouwens pappie leerde me een spreukje:

“xxxxxxxxx”1. Dat betekent: “Moge mij gebeuren, niet wat ik wil, maar wat goed voor mij is.” Erg toepasselijk! We weten nog niet, of dit gevalletje doorgaat of niet. Maar het is bijna zeker en het zal een grote verandering ge ven.

De verjaardagen van pappie en mam zijn leuk gevierd met allerlei cadeautjes. Pappie heeft twee foto’s gekregen, die hij in Kalidjati was kwijtgeraakt, n.l. de Bongenaarfoto en het bruidsmeisje. Hij was er erg blij mee.

Ongeveer een week geleden liep Henny weer langs de Jappenschool op de Pasteurweg. Ze riepen tegen haar:”How do you do?” Ze liep rustig door. Opeens kwam er een Jap achter haar aan en hij gaf haar een enveloppe. Ze keek erin en wat zag ze? De kiekjes, die een Jap van ons gemaakt had, o.a. die waarop ook twee Jappen staan.
Die heb ik verscheurd. De foto van Rietje met haar lange neus is leuk geworden. Op één kiekje sta ik heel krom en zei ik juist wat. Gelukkig houdt Henny net haar hand voor de helft van haar gezicht. Ik moet nog lachen, als ik aan die gekke situatie terugdenk. Het rolschaat-sen is nu afgelopen. Het mag niet meer. Nu gaan Henny en ik tennissen. Het valt me mee, wat ik er nog van kan.
Gisteren ben ik naar mevrouw Hazewinkel geweest, de paardenmevrouw. Bango heet nu Pe-tertje. Met An van Son heb ik haar geholpen met de verzorging. Ze hebben nu tien prachtige paarden en ze woont daar ook. Er waren daar ook een paar jongens, die zomaar van Soeraba-ja weggelopen waren.Ze wilde hen niet langer houden, omdat ze zo onbeschoft waren.

26-6-1942.

Vandaag hoorden we weer een bekend geluid: de sirene! Ik was verrukt, toen ik hem hoorde, maar er gebeurde niets. Waarschijnlijk een oefening. Het gebeurde ongeveer om 12 uur, net toen ik croquetten aan het bakken was. Verleden Zondag gebeurde er echter wel wat. Vijf Japanse jagers mitrailleerden opeens (ook een bekend geluid). Ze draaiden boven ons om, gingen een eind naar het Zuiden, kwamen weer terug en schoten dan als ze vlak boven ons waren. We dachten eerst, dat het een oefening was, maar naderhand hoorden we, dat er twee Amerikaanse verkenners waren geweest. In de stad waren er een paar mensen door projectie-len getroffen. Wij hadden n.b. ook buiten staan kijken.

De vorige week ben ik vier á vijf dagen ziek geweest. Ik had allemaal rode vlekjes op mijn lichaam. Een irritema noemde pappie het. De infectie van mijn vinger is nu beter en de nagel ervan leeft gelukkig nog.

De Laboe-ajerplant 2 wordt reusachtig. Hiernaast bij mevrouw Klencke hebben we ook twee plantjes geplant.
Meneer Stevels zit nu bij oom Ot in Tjimahi en mevrouw Stevels hoort nu dus niet veel meer van hem.

---------------------------------------------------------------------------

  1. In Romeinse letters: Mê moi genoith’ ha boulom’, all’ ha sympherei.
  2. Klimplant, die peervormige vruchten voortbrengt

---------------------------------------------------------------------------


Creatie datum: 06/02/2017 10:32
Categorie: Verhalen - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 6121 keren


Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië