De Inlander en de etiquette. Ook de Inlander - zegt de Javabode - wil bij een bruiloft graag eenig decorum in acht genomen zien. Het gebeurde in een groote moskee, dat de misdjid beambten, die al zoo vaak een bruid en bruidegom door den panghoeloe hadden zien inzegenen, zich van zoon godsdienstige plechtigheid geen zier meer aantrokken. Hoe langer zoo onverschilliger geworden, vonden ze het ten slotte niet meer noodig, er een mooi pakean voor te dragen, beschouwden ze het huwelijk als een noodzakelijk kwaad en de huwelijksvoltrekking als dagelijkschen dienst, en zagen er niets in om, gekleed in werkpantalon en borstrok! net mooi opgedirkte bruidspaar te ontvangen en naar den vromen te geleiden. Totdat dit felle contrast in opvattingen aanstoot gaf en de vereeniging S.I., vindend, dat een dergelijke, weinig ernstige en zeer onplechtige ontvangst van bruid en bruidegom vernederend is voor het Javaansche volk en voor den Mohamedaanschen godsdienst, den regent verzocht, in de verwaterde gewoonte weer de oude jus te breren. Sedert worden door de "kemantèn" geen werkpantalons meer gezien en bedekken de misdjid-beambten bij de plechtigheid hun onaesthetische, gatenrijke "badjoe kaos door een nette, smoking.